9 maja 1980 roku we Wrocławiu wznowiono po 18 latach przerwy zawody o Memoriał Franciszka Hynka, w których startował 4 balony. W skład białostockiej ekipy wchodzili: pilot - Marek Matuszelański oraz Lech Podbiełło, Władysław Bohojło i Andrzej Ćwikła, którzy startując na balonie SP-BZL BIELPO zajęli III miejsce.

Również na początku 1980 roku członkowie Studenckiego Klubu Balonowego podjęli śmiałą i ambitną myśl budowy drugiego balonu, tym razem o mniejszej pojemności 1000 m³, ponieważ taki balon mógłby startwać we wszystkich poważnych międzynarodowych zawodach.

Po długich rozmowach z przedstawicielami różnych firm, udało się znaleźć sponsorów, którzy pokryłyby koszt budowy balonu. Były to: Centralny Związek Spółdzielni Spożywców SPOŁEM oraz Biuro Podróży i Turystyki ALMATUR.

Zaczęto więc od przeróbek planów konstrukcyjnych istniejącego balonu SM-3 o pojemności 2200 m³ i zakupu oraz zaimpregnowania tkaniny na powłokę. Tym razem - 962 m² tkaniny pogumowano w kolorze pomarańczowym i srebrnym. Wykonawcą tej usługi były Grudziądzkie Zakłady Przemysłu Gumowego STOMIL.

Również Wielkopolskiemu Przedsiębiorstwu Produkcji Wikliniarskiej LAS w Poznaniu była zlecona budowa kosza. Sieć nośna została upleciona przez Mariana Ignacego Wieszaczewskiego, a pozostałe elementy typu: nicie, klej, duraluminium itd., były zakupione w Milanówku i  Warszawie w Centrum Naukowo-Produkcyjnym Samolotów Lekkich PZL, oraz w różnych białostockich przedsiębiorstwach.

Szycie powłoki przeciągało się z powodu braku gotowego planu balonu o pojemności 1000 m³, ponieważ przeróbki planów konstrukcyjnych istniejącego balonu SM-3 o pojemności 2200 m³ okazały się trochę skomplikowane.

Powłoka była szyta z płatów o kształcie trapezów, tworząc w kierunku południowym 20 pasów i w kierunku równoleżnikowym 16 pierścieni.

W międzyczasie klub poczynił starania o pole startowe przy ulicy Ciołkowskiego z przyłączem gazowym służącym do napełniania balonów gazem ziemnym. Dnia 7 lipca 1981 roku Klub Balonowy Białystok otrzymał decyzję o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i przeznaczeniu terenu o powierzchni 1 ha i 0,116 m² oznaczonego nr 1018/1 na urządzenie pola startowego dla balonów.

Pole startowe balonów, jako jedyne w Polsce z ujęciem gazu, posiadało również z trzech stron naturalną osłonę leśną przed wiatrem, co umożliwiało spokojne napełnianie i start balonów. Oprócz tego białostocczyzna posiadała najlepsze warunki do uprawiania tego sportu w kraju. W związku z tym Białystok został wytypowany przez Komisję Balonową Aeroklubu PRL jako baza szkolenia balonowego w Polsce.

Na początku lipca 1981 roku Jerzy Czerniawski i Lech Podbiełło brali udział w zawodach balonowych w Wesel w Niemczech. Startując na pożyczonym balonie DER WESTFALE zajęli 9 miejsce, wykonując zarazem najdłuższy lot w 1981 roku wśród polskich pilotów, który wyniósł 212 km w czasie 6 godzin i 30 minut.